مصاحبه با یاسرهلیل ورزشکار رشته پارکور در بندر ماهشهر

ورزشکار بندر ماهشهری و نایب‌قهرمان مسابقات بین‌المللی انشین اوراسیا گفت: مسئولان شهرستان بندر ماهشهر به ورزش بی‌توجهی می‌کنند.

مصاحبه با یاسرهلیل یکی از ورزشکاران آتیه‌دار و با استعداد شهرستان بندر ماهشهر که اواخر سال گذشته با وجود تمام محدودیت‌ها و مشکلاتی که داشت مدال نقره و عنوان نایب‌قهرمانی مسابقات انشین اوراسیا را از آن خود کرد

لطفاً خودتان را معرفی کنید؟

یاسر هلیل هستم ششم آبان ماه ۱۳۸۳ در بندر ماهشهر به دنیا آمدم و ساکن شهرک بعثت و هم‌اکنون در مقطع تحصیلی نهم در مدرسه شهید صیاد شیرازی این شهرک مشغول به تحصیل هستم.

از چه سالی و چگونه ورزش را آغاز کردی؟

در دوران کودکی پس از دیدن فیلم سینمایی مرد عنکبوتی و بلوک ۱۳ به ورزش ژیمناستیک علاقه‌مند شدم و در ۴ سالگی شروع به ورزش ژیمناستیک کردم. پس از مدتی و بنا به دلایلی این ورزش را کنار گذاشتم و به کاراته روی آوردم. اما پس از باخت‌های پی در پی مورد تمسخر برخی از هم‌تیمی‌ها و اقوام قرار می‌گرفتم و همین تمسخرها باعث شد ورزش را تا سن 9 سالگی کنار بگذارم.

چطور شد دوباره روی به ورزش آوردی؟

در سن ۹ سالگی به صورت اتفاقی با سبک انشین آشنا شدم و فعالیتم را در این رشته ورزشی آغاز کردم. با ورود به این رشته با سرمربیگری شیهان احسان فریدونی نماینده انشین‌کاراته استان خوزستان خیلی زود توانستم به پیشرفت قابل توجهی دست پیدا کنم. بعد از مدتی با زحمات استادم و تلاش فراوان توانستم مقام‌های متعدد نخست در استان و سه طلای کشوری به دست آورم و برای استان و شهرم افتخارآفرینی کنم.

سال گذشته نیز با دعوت به مسابقات بین‌المللی که در استان البرز و با حضور کانچو نینومیا بنیانگذار انشین و پدر ساباکی جهان و با شرکت ۶ کشور در سطح اوراسیا برگذار شد توانستم در رده سنی نوجوانان به مقام نایب قهرمان رسیده و برای کشورم افتخارآفرین شوم.

آیا به ورزش دیگری هم علاقه داری؟
بله، در همه این مدتی که مشغول پرداختن به این رشته ورزشی بودم علاقه شدیدی نیز به پارکور داشتم و در همه سختی‌ها و محدودیت‌هایی که در منطقه وجود داشت به سختی و به صورت غیر رسمی و غیر حرفه‌ای به این ورزش می‌پرداختم. هم‌اکنون نیز همراه به دیگر علاقه‌مندان به این رشته ورزشی زیر نظر احسان آلبوغبیش در پارک‌ها و فضاهای سبز به تمرین می‌پردازیم.

چرا در پارک‌ها و فضاهای سبز؟

متأسفانه این ورزش در این شهرستان مورد بی‌توجهی کامل قرار دارد و هیچ امکانات و فضایی برای پرداختن به این رشته فراهم نشده است. البته این بی‌توجهی‌ها مختص پارکور نیست، بلکه تقریباً همه ورزش‌ها به ویژه رشته‌های رزمی مورد بی‌مهری و بی‌توجهی مسئولان قرار دارند.

این بی‌مهری‌ها و بی‌توجهی‌ها به حدی است که در مسابقات بین‌المللی اوراسیا استان البرز هیچ حمایتی از تیم صورت نگرفت و مجبور شدیم با اتوبوس به این رقابت‌ها اعزام شویم و با وجود مقام‌های خوبی که کسب کردیم اما باز هم از حمایت مسئولان بی‌بهره ماندیم.

این در حالی است که ورزشی همچون پارکور به امکانات چندانی نیاز ندارد و در یکی از سالن‌های رزمی موجود در شهر نیز می‌توانیم به تمرین بپردازیم. اما از در اختیار گذاشتن یک سالن تمرینی نیز به ما دریغ می‌کنند.

از مسئولان چه انتظاری داری؟

این منطقه پر از استعدادهای نهفته‌ای است که با کمی توجه و حمایت می‌توانند برای شهر، استان و کشور به مقام‌آوری و افتخارآفرینی بپردازند اما متأسفانه در بی‌توجهی و عدم حمایت در حال هرز رفتن هستند. از مسئولان انتظار دارم با کمی توجه و اندکی حمایت باعث رشد و شکوفایی این استعدادها شده و از هدر رفت این سرمایه‌ها جلوگیری کنند.

و حرف پایانی؟

در پایان جا دارد از تمام کسانی که به هرنحوی برای پیشرفتم تلاش کردند صمیمانه تشکر و سپاسگزاری کنم