فوتبال محلات خوزستان نیازمند توجه مسئولین/تحلیلی به قلم مرتضی شریفی کارشناس فوتبال خوزستان

فوتبال محلات خوزستان نیازمند توجه ویژه مسئولین /تحلیلی به قلم مرتضی شریفی کارشناس فوتبال

فوتبال محلات خوزستان باید مورد توجه ویژه مسئولان قرار بگیرند تا جوانان خوزستانی به راه های دیگر کشیده نشوند، جوانانی که فوتبال در خونشان است.

استان خوزستان یکی از پراستعدادترین استان های ایران و حتی آسیا محسوب می شود. استانی که در زیر خاکش طلای سیاه است و در زمین های خاکی الماس های نتراشیده ای که نیاز دارند یک نفر آنها را ببیند.

 استان خوزستان همواره بازیکنان بسیار زیادی را تقدیم تیم های ملی در تمامی رده ها و باشگاهی کرده است؛ از حسین کازرانی، محمد صادقی، مجید بشکار،اکبر افتخاری،سید سیامک رحیمی پور، ابراهیم قاسم پور،نوری خدایاری، صفر ایرانپاک، ایرج سلیمانی گرفته تا ابراهیم تهامی،سهراب بختیاری زاده، پژمان منتظری، حسین کعبی،ایمان مبعلی، ناجی بداوی،جلال کاملی مفرد، محمد علوی، نعیم سعداوی وصدها نام نامی دیگر که بخش اعظمی از تاریخ فوتبال ایران هستند.

 اما در کشور ما و علی الخصوص در استان خوزستان معیار پرورش با استانداردهای جهانی و به خصوص کشورهای پیشرفته متفاوت است. فوتبال در خوزستان خودجوش است و از کوچه و پس کوچه ها و زمین های خاکی محلات شروع می شود. خانواده های جنوبی فوتبال را جزئی از زندگی خود می دانند و بچه های خود را با شروع راه رفتن با توپ آشنا می کنند.

به جرأت می توان گفت یک نونهال خوزستانی در سن هفت سالگی قابلیت فنی و تکنیک یک بازیکن 12-10ساله در حد نرمال را دارد. اگر بخواهیم نگاهی معقول و عادلانه به فوتبال محلات و زمین های خاکی داشته باشیم، باید بگوییم این مکان ها به عنوان مزرعه بزرگ و معدن تولید بازیکن، اسیر بی توجهی مسئولان در مسیر نابودی گام برمی دارند.

امروزه هیچ اداره، یا ارگانی مستقیما خود را متولی ورزش محلات نمی داند و به همین دلیل است که فوتبال خوزستان به این روزگار اسفناک دچار شده و زمین های خاکی محلات یکی پس از دیگری از بین می رود تا تنها امید بچه های علاقه مند به فوتبال نیز کمرنگ تر و کمرنگ تر شود.
اگر فلاش بک به گذشته بزنیم و به یک دهه قبل نظری بیاندازیم، خواهیم دید، در مناطق لشکرآباد، شلنگ آباد(کوی علوی) زمین های خاکی که هر روز صبح و بعد از ظهر صدها نوجوان و جوان را عاشقانه دعوت به دویدن به دنبال توپ می کرد، تبدیل به اماکن دولتی و … شده اند.

زمین های آهن افشار که تنها زمین های ورزشی منطقه بزرگ کمپلو و خشایار بود، دیگر وجود ندارد و به سالن و ساختمان تغییر هویت داده اند، بدون اینکه جایگزینی برای آنها پیدا شود و همچنین زمین های ملی راه، فاز 3 کوی ملت، فرهنگیان، پادادشهر، کوت عبداله و … نیز به همین درد مبتلا شده و مهم تر اینکه زمین های 16 هکتاری هم از بین رفته اند و بروبچه های چهارصد دستگاه، کوی نیرو، زیتون کارگری، کوی طالقانی، کوی شهید سلطانمنش، آسیاباد، حصیرآباد، سخریه، اهواز قدیم(عامری) با یک زمین پر از چاله چوله سر می کنند در حالی که سال های گذشته چندین زمین خوب و هموار این مجموعه همواره پذیرای جوانان پرشور این مناطق بود و همگان  می دانند چه فوتبالیست های بزرگی در این زمین های خاکی تربیت شده اند.

همان زمین هایی که تماشای بازی های اتفاق افتاده در آن بسیار بیشتر از بعضی بازی های همین لیگ برتر خودمان است، زمین هایی که گاهی کنارش جای سوزن انداختن نبود.این را هم حتی باید گفت که استاندار کنونی خوزستان فوتبالیست سابق تیم های کیان آبادان و صنعت نفت آبادان بوده است و اهالی فوتبال از استاندار ورزشکار و ورزش دوست انتظار دارند تا توجه ویژه ای به فوتبال خوزستان و البته محلات بکند تا تیم های فولاد؛ استقلال صنعتی، استقلال اهواز،شاهین هندیجان، فرهنگ رامهرمز، کارون، نفت آبادان، نفت مسجدسلیمان،شهرداری و شاهین ماهشهر،نفتون مسجدسلیمان و صدها تیم دیگری که در خوزستان از لیگ برتر تا لیگ استان هستند پر باشند از فوتبالیست های بومی استان خودمان!

در این شرایط مسئولان ذیربط دیگر  باید از حق جوانان دفاع کنند، سکوت اختیارکردن ظلم بزرگی به جوانانی است که فوتبال دلخوشی بزرگ زندگی شان است و نباید به عینه شاهد تخریب این زمین ها باشند.جا داشت این مسئله را گوشزد کنیم تا همین جوانان که فوتبال در خونشان است به راه های دیگر کشیده نشوند.

یادمان نرود بچه هایی که لابه لای نخل های سر به فلک کشیده دیار اروند و کارون پا به توپ به دنیا می آیند نیاز به توجه دارند.

مرتضی شریفی
کارشناس فوتبال خوزستان