قدر این آدم ها را بدانیم؛ دلنوشته ای به بهانه بستری شدن عبدالحسین محمدیان پیشکسوت فوتبال ماهشهر

از کوه ها که بگذریم, آدم ها بالاخره یک روز به هم می رسند حتی اگر پشت دیوار فراموشی مانده باشند حالا دیگر نقل گذشت روزگار نیست, حکایت فراموشی آدمهایی است که ناگهان آن اتفاق ناممکن(مرگ)برایشان ممکن می شود و آنها می مانند در حسرت روزهایی که گذشت
ما ایرانی ها برای مرده‌هایمان بهترین مراسم ترحیم با دسته گل های بزرگ و گرانقیمت و یا سنگ قبر شیک را می‌سازیم؛ این در حالی است که این مُرده در زمات حیاتش حتی یکبار هم از او سراغی نگرفتیم،حال و احوالش را نپرسیدیم و یا……

به‌نظر من اگر احترام به مرده را بخواهیم در تشکیل مراسم سنگین و خرج‌های آنچنانی معنا کنیم، این امر اشتباه است،‌اگر کمی به اطرافیان خود نگاه کنیم، می‌بینیم بیشتر ما تا زمانی که دوستان و فامیل در کنار ما هستند به آنها بی‌توجه هستیم،اما همین که یکی از آنها از دنیا رفت یادمان می‌افتد که «اویی» هم بوده است.
اینها همه مقدمه ای شد تا امروز از شخصی بنویسم که هنوز در قید حیات است اما چند روزی است در بستر بیماری به سر می برد
کسی که به گردن فوتبال شهرستان ماهشهر حق بزرگی دارد
پدر فوتبال پایه این شهرستان،مرد خستگی ناپذیر که غیر از بیماری کسی نتوانست او را خانه نشین کند،زمانی که به او زنگ زدم و احوالش را پرسیدم گفت به اندازه ای خوشحال شدم که بیماری ام را یادم رفت

استاد بزرگ عبدالحسین محمدیان او متولد 1337در شهرستان بندر ماهشهر است وی فوتبال را از سن 14 سالگی شروع کرد و در سال 1369 با دنیای بازیکنی خداحافظی کرد،او از آن زمان تاکنون به دلیل عشق به معلمی در رده های سنی مختلف کار معلمی را آغاز نموده و در تیم های جم ماهشهر ، همای ماهشهر ندسا ماهشهر ، پرسپولیس ماهشهر،استقلال ماهشهر،شهرداری ماهشهر و پیشکسوتان ماهشهر به تربیت شاگردان فراونی مشغول بود

او که الگوی خود را پرویز دهداری می نامد همواره معتقد بود همانطور که یک دانش آموز باید ابتدا دوران ابتدایی و راهنمائی و بعد دبیرستان را طی نماید تا وارد دانشگاه شود،در فوتبال هم چنین رویه ای را دنبال میکرد،وی با برنامه ریزی مناسب و تمرینات علمی باعث رشد روز افزون بازیکنان رده پایه فوتبال شهرستان ماهشهر شد و در طول دوران مربیگری خود توانست با آموزش دادن بیش از ۴۰۰شاگرد،استعداد های فراونی را به سطح اول کشور و تیم ملی معرفی کند

استاد محمدیان که همواره آرزو داشت حداقل ۱۵بازیکن را به سطح اول فوتبال کشور معرفی کند با کشف و آموزش اصولی مدافعی چون محمدحسین کنعانی زادگان در تیم های پایه استقلال ماهشهر که بعدها این بازیکن به تیم ملی فوتبال کشور و باشگاههای بزرگی همچون پرسپولیس و استقلال تهران پیوست،توانست بخشی از آرزوهایش را به واقعیت تبدیل کند

استاد عبدالحسین محمدیان طلایی ترین نسل فوتبالی این شهر را در تیم جوانان استقلال ماهشهرساخت،فوق العاده ترین تیم تاریخ جوانان شهرستان ماهشهر ،آنها یک قدم تا رسیدن به لیگ برتر فوتبال جوانان کشور فاصله داشتند که در کمال ناباوری در ماهشهر از صعود بازماندند تا دیگر استقلال ماهشهری در فوتبال این شهرستان وجود نداشته باشد و به مرز انحلال برسد

اوج کار این استاد بزرگ زمانی بود که در فصل(۹۲/۹۳)هدایت تیم بزرگسالان شهرداری ماهشهر در لیگ دسته سه فوتبال کشور را به او سپردند وی در آن فصل از بین اسامی ۲۷بازیکنی که برای لیگ سه به کشور معرفی کرد ۲۱بازیکن بومی و جوان ماهشهری را در لیست گنجاند ،در حالی که در تیم امسال شهرداری ماهشهر بازیکنان بومی ماهشهری آن به تعداد انگشتان یک دست هم نمیرسد؛استاد محمدیان ان فصل در هر بازی با احتساب تعویضی ها از۹الی ۱۱بازیکن بومی ماهشهری را در ترکیب استفاده می کرد او تیمی ساخت که در ماهشهر به تیم های مقتدر میهمان باج نداد و هیچگاه متحمل شکست نشد و با انجام بازیهای فوق العاده در بازی آخر به دلیل تفاضل گل از صعود به دور بعد بازماند

پدر فوتبال پایه شهرستان ماهشهر که سالها پیش پیشنهاد سرمربیگری تیم فوتبال جوانان البدر بندر کنگ، در لیگ برتر جوانان کشور را رد کرده بود بدلیل اینکه اعتقاد داشت اگر دانشی داشته باشیم باید آن را در راه تعلیم بازیکنان این شهرستان بکار ببریم

استاد محمدیان ۵۸ساله که این روزها دوران بازنشستگی کاری خود را سپری می کند با وجود حضور تیم های متعدد فوتبالی شهرستان ماهشهر در لیگ های کشوری و استانی متاسفانه از وجود این استاد کاردان،متخصص و با دانش در کادر فنی تیم ها استفاده ای نمی شود
تا او امروزه به سرمربیگری تیم پیشکسوتان فوتبال ماهشهر مشغول باشد،او همواره با فروتنی های خود با مشاوره دادن به مربیان جوان و باتجربه شهرستان ،تجربیات و دانش خود را در اختیار آنها می گذارد

عبدالحسین محمدیان پیشکسوت فوتبال شهرستان بندرماهشهر که حق زیادی به گردن فوتبال این شهر دارد چند روزی است به دلیل بیماری چربی و قند خون در خانه بستری شده بود که از درگاه خداوند متعال برای ایشان آرزوی سلامتی و طول عمر پربرکت را خواستاریم

نویسنده:جعفرمچاسبه(ابوشهید)